Deur Christelle Wessels
AGRI-PULSE – VRYBURG – Boerewors is al vir dekades ‘n Suid-Afrikaanse staatmaker. Op die braai, in die oond of in ‘n pan op die stoof, daardie vermenging van kruie en speserye saam met goeie gehalte gemaalde vleis het nie sy gelyke in die hele, wye wêreld nie.
Dit is nogal ironies, veral na of tydens die beproewinge van Covid-19, maar ja, die winter van 2020 was snerpend koud. Wie weet, dalk was die koue winter Moeder Natuur se bydrae om mense te ontmoedig om in groepies bymekaar te kom vir daardie “rare” ritueel waarin verkieslik ‘n groot klomp rou vleis op oop vure/kole gebraai word. Onder die mense waar hierdie “ritueel” slaafs nagevolg word, is daar in die laaste paar dae groot opwinding omdat dit darem wil lyk of die lente- en somersmaande omtrent hier is. Dan moet ons seker ook skerts - vir die mense wat dalk nog ‘n stukkie wildsvleis in die vrieskas het en nie die afgelope “jagseisoen” só erg deur die inperkings die skrik op die lyf gejaag is dat hulle intussen vegatariërs geword het nie, is die koms van die somer sekerlik goeie nuus. Ons skop hiermee ons lente- en somerspyskaart af met ‘n heerlike tradisionele resep - lekker kerriesosaties op ‘n warm vuur en hoe om dit alles bymekaar te kry indien jy dan wel die afgelope tyd jou wildvleisvoorraad uitgeput het. Die resep is van ‘n familielid ja, (noem dit maar nepotisme) - swaer Manus Boonzaaier, voorheen van Rustenburg, is die man wat ‘n ou familieresep met ons deel. Dit is gekomplimenteer met ‘n verskeidenheid bykosse en uithalerslaaie en nog ‘n wonderlike ding - tuisgebakte brood om die prentjie af te rond
Sjoe - die feesgety is darem maar ‘n tyd van oorvloed en oordadigheid. Op spesiale geleenthede soos Kersfees en Nuwejaar is dit mos nou maar ‘n ou Suid-Afrikaanse en internasionale tradisie dat daar vir ‘n vale om kreunende tafels gekuier word terwyl die glasies hoog gelig word. En is dit nie ‘n paradoks om op te merk dat hoe moeiliker die jaar agter die rug - hoe voller die tafels en hoe hoer die glasies nie?
Ja, dit is nou maar eenmaal in die mens se aard dat hy hom nie maklik laat onderkry nie en dat joligheid en vrolikheid ‘n goeie manier is om van al (of van die meeste dan...) slegte dinge oor die afgelope jaar te vergeet. Net so met goeie dinge, daarom dat ‘n goeie jaar ook met oordadigheid gevier word en dat feesdae soos Kersfees en Nuwejaar ‘n tyd is wat nie maklik vergeet word nie.
Maar kom ek wed jou jy kan amper nie eers die helfte van al die lekker eetgoed, resepte, spesialiteite en “delicatessen” (as ek dit nie mis het nie - oorspronklik ‘n Duitse woord?) rondom die feestelike tafels onthou nie. Wat nog te sê van skep en proe!
Vir die ouens wat vanjaar amper alles geproe het, het ons vandeesweek (hopelik) so ietwat van ‘n verrassing...
Ek hoef nie die lof van braaivleis, of braaivleis se plek in die Suid-Afrikaanse kultuur, te besing nie.
Dit is ‘n onbetwisbare feit – soos ‘n koei. En ons gaan nou ook nie vandag hier argumenteer oor hóé jy braai nie: hout, charcoal of gas – die doel heilig die middel. Of jy jou vleis nog amper rou eet, of tot houtskool verbrand, is ook nie op die agenda vir dié kookrubriek nie; daardie is jou persoonlike voorkeur en gevolglik jou eie saak. Wat ons vandag wél oor gaan praat, is staatmakerbykos. Iets tradisioneel soos roosterkoek, en dan ‘n nuwigheidjie soos groente-in-‘n-braaisakkie. Ook op die spyskaart is knoffelsampioene en ‘n romerige pepersous vir die kruiskyf. Ons braaier die week is die jonge Hugo Grobler (9). Dié kranige aspirant-sjef het by Pieter Germishuys, hoof van die Inspirare Culinary Instituut raad en hulp gekry vir sy eerste Rustenburg Herald/Tambuti Kombuis-kook.
Die groente-in-‘n-braaisakkie kan eenvoudig nie makliker wees nie! Jy gebruik gemengde groente, geur met Aromat (of jou keuse van geurmiddel), skep dit in jou braaisakkie en sit dit op die rooster tot dit na jou smaak gaar is.
